pobo
(
-
s
m
Conxunto dos habitantes dun territorio.
Ex: O pobo galego manifestouse en favor da paz.
-
s
m
Conxunto de individuos dunha mesma etnia, cultura ou relixión.
Ex: Realizou un estudo sobre os costumes do pobo celta.
-
s
m
Conxunto da xente común dunha poboación. Oponse á xente das clases poderosas social e economicamente.
Confrontacións: plebe, vulgo. -
[RELIX]
-
s
m
Conxunto de fieis que participan nun acto litúrxico.
-
pobo de Deus/pobo santo
Designación do pobo de Israel en tanto que pobo escollido por Deus e obxecto da alianza que o obrigaba a servilo con exclusión de calquera outro deus. O Novo Testamento estende o concepto á Igrexa, chamándoa Israel de Deus ou Igrexa de Deus.
-
s
m
-
pobos do mar
[HIST]
Confederación de pobos de Próximo Oriente Antigo que desde mediados do s XIII a C ata comezos do s XII a C alteraron profundamente a historia e a demografía da zona. Non se coñece con exactitude o seu lugar de orixe, pero é case seguro que procedían da área de Anatolia e o Mar Exeo. Os seus movementos puideron determinarse grazas á arqueoloxía e, sobre todo, ás fontes exipcias, xa que no transcurso duns cincuenta anos os faraóns tiveron que afrontar dúas invasións destes pobos. A primeira foi en 1232 a C, pero venceunos Merenptah. Posteriormente, parece ser que estes ou outros pobos do mar lanzaron unha serie de incursións que culminaron arredor de 1200 a C cunha invasión de Próximo Oriente: Hattuša e Karkamiş foron destruídas, e o Imperio Hitita afundiuse. Establecidos en Siria-Palestina, intentaron por segunda vez a invasión de Exipto. Segundo as fontes faraónicas, eran nesta ocasión os denyen, os tjekker, os sardos, os sículos, os wešeš e, sobre todo, os filisteos. Ramsés III venceunos (1191 a C), pero permitiu que os filisteos ocupasen a chaira costeira comprendida entre Gaza e Ascalón.