Lueiro Rey, Manuel

Escritor. Integrante da xeración poética de 1936, foi un asiduo colaborador de publicacións periódicas como o xornal País, de Pontevedra. Militou nas Xuventudes Comunistas Obreiras e, trala guerra, foi correspondente de Radio España Independiente. Nas súas frecuentes viaxes por Francia e diversos países americanos relacionouse coa oposición ao réxime franquista e coa Federación das Sociedades Galegas. Da súa obra, moita dela escrita en castelán a causa da censura, destacan Nacencia. Cuentos y poemas (1950), Vicente y el otro (1968), La noche espera el alba (1971), Un tempo de sol a sol (1971), Non debían medrar (1974), Escolma ferida (1977) e O sol na crista do galo (1982).

Cronoloxía