Sánchez-Albornoz y Menduiña, Claudio

Medievalista. Foi catedrático de Historia de España nas universidades de Barcelona (1918), València, Valladolid e Madrid (1925). Membro de Acción Republicana, foi deputado durante a Segunda República e ministro de Estado (1933). Exiliado en Bos Aires (1940), presidiu o goberno da República no exilio (1962-1970). Fundou e dirixiu o Instituto de Historia de España, onde creou os Cuadernos de Historia de España (1944) e en 1957 publicou España. Un enigma histórico, onde combateu as teses de Américo Castro. Regresou definitivamente a España en 1983. Da súa abundante produción destacan Investigaciones sobre historiografía hispana medieval (1967), Miscelánea de estudios históricos (1970), Investigaciones y documentos sobre las instituciones hispanas (1970), Estudios visigodos (1971) e Viejos y nuevos estudios sobre las instituciones medievales españolas (1976). Foi académico da Real Academia de la Historia e correspodente da Real Academia Galega. Recibiu, entre outros, o Premio Príncipe de Asturias de Comunicación y Humanidades (1984).

Cronoloxía