Temas

Musicólogo e director de orquestra. Fundador e primeiro director da Coral Casablanca de Vigo (1957-1988) e director da Coral do Real Club Náutico de Vigo, compuxo 16 pezas galegas de canto coral. Parte do seu traballo está recollido en Escolma de cantigas (1978). Patrón da Fundação Gulbenkian, recibiu a medalla de ouro Marcial del Adalid, a medalla de ouro da Real Academia de Bellas Artes da Coruña e o Premio Reconquista de Vigo.

Actriz. Iniciou a súa actividade teatral no grupo Minerva, para despois participar na creación, en 1991, da compañía profesional Teatro Galileo, coa que interveu en diferentes espectáculos como Nenerías, texto do que é autora.

Pensador grego. Discípulo de Anaxágoras, continuou a orientación da escola xónica. A tradición faino mestre de Sócrates, debido a que se ocupaba xa de cuestións morais.

Atleta norteamericano de tripla salto. Gañou os campionatos do mundo de Indianapolis (1987), a copa do mundo de Barcelona (1989) e a Medalla de Ouro nos Xogos Olímpicos de Barcelona (1992).

Arquiveiro. Traballou na Universidade de Santiago de Compostela. Escribiu Ensayo de fonética general o análisis de los sonidos orales aplicables al lenguaje (1900) e Nueva teoría de las vocales (1912).

Xeólogo e explorador británico. Participou en diversas expedicións científicas a Groenlandia (1929), aos grandes lagos africanos (1930-1932) e ás illas Falkland (1947-1950). Dirixiu, xunto con sir Edmund Hillary, a expedición británica que atravesou a Antártida (1955-1958), percorrendo o Polo Sur. Foi director do British Antartic Survey (1960-1973) e presidente da Royal Geographical Society (1982-1984). Publicou The Crossing of Antartica (1958), con Edmund Hillary, Antartic Adventure (1959), Of Ice and Men (1982) e A Time to Speak (1990).

Dramaturgo. Escribiu comedias, comparadas ás de Molière, primeiro en colaboración como Le concert ridicule (O concerto ridículo, 1689), Le grondeur (O rosmón, 1691), ou Le muet (O mudo, 1639); e despois só, como L’important de cour (O importante de corte, 1694).

Pintor. Cultivou a paisaxe e a mariña e recibiu a influencia de C. Lorrain, entre outras obras, en Dido building Carthage (1815). Despois dunha viaxe a Italia (1817) investigou as luminosidades intensas e as cores, como en The Grand Canal, Venice (1835) ou The fighting Temeraire tugged to her last berth to be broken up (1838). Desde 1840 tratou temas onde os elementos desencadeados permiten expresar as vibracións da luz e o movemento, como en Rain, Steam and Speed (1844). A súa obra, expresión dun forte romanticismo, anunciou o impresionismo.

Médico inglés. Estudou na University of Liverpool e ampliou a súa formación na University of Cambridge. Profesor de bioquímica na University of Oxford, dedicouse ao estudo da estrutura molecular dos anticorpos. Recibiu, xunto con G. M. Edelman, o Premio Nobel de Fisioloxía e Medicina (1972), polos seus descubrimentos da estrutura química dos anticorpos.