Temas

Teorema referido a unha función real f de dúas variantes reais, f: R²-> R, que afirma que se existen as derivadas primeiras nun contorno U dun punto, e existen en U as derivadas segundas e son continuas no mesmo punto, entón cúmprese que


FORMULA



A simplificación da hipótese constitúe o teorema de Schwarz.

Reacción de síntese de haluros orgánicos por descarboxilación de sales de prata de ácidos carboxílicos, en presenza de halóxenos:


FORMULA

Teorema segundo o que, dado un campo vectorial A, para toda rexión do espazo de volume V que se limita por unha superficie S, cúmprese sempre que:


FORMULA


O primeiro termo da ecuación é o fluxo de A a través de S. Denomínase tamén teorema da diverxencia ou de Ostrogadskij.

Aplícase á superficie alxébrica de segundo grao na que as coordenadas (x, y, z) dos puntos satisfán unha ecuación do tipo
GRAFICO
Escrita en notación matricial, é
GRAFICO
As superficies cuádricas clasifícanse de acordo cos valores dos diferentes parámetros. En coordenadas cartesianas, e referidas aos seus eixes de simetría, as ecuacións das superficies cuádricas máis notables son: (x²/a²)+(y²/b²)+(z²/c²)=1, para o elipsoide real; (x²/a²)+(y²/b²)-(z²/c²)=-1, para o hiperboloide de dúas follas; (x²/a²)+(y²/b²)-(z²/c²)=1, para o hiper-boloide dunha folla; e (x²/a)+(y²/b)-z=0,...

Expresión que dá a viscosidade dinámica ì_t dun gas a unha temperatura t (expresada en °C) cando se coñece a viscosidade dinámica ì₀ deste gas a 0°C. Escríbese:


FORMULA
se denomina número de Sutherland, que oscila entre 100 e 500.

Relación entre a radiación transmitida e a radiación incidente nun feixe de ondas electromagnéticas. No caso dun feixe refractado, a transmisibidade T exprésase:


FORMULA


   I₂   n₂   cos   ϕ ₂
T =————————
   I₁   n₁   cos   ϕ ₁
onde I é a intensidade dos feixes, n₁ e n₂ son os índices de refracción dos medios 1 e 2, e ϕ é o ángulo que forman coa normal.