Bergson, Henri

Filósofo e escritor de orixe xudía. Filósofo vitalista que se inscribiu dentro das tendencias antipositivistas dominantes nos primeiros anos do s XX. Herdeiro ao mesmo tempo do Espiritualismo de J. Lachelier e do Evolucionismo de H. Spencer, opúxose ao Neokantismo do primeiro e ao Positivismo do segundo. Fronte a estas tendencias, que renunciaban a coñecer a realidade profunda, e ao Cientifismo, que confiaba en lograr ese obxectivo empregando os métodos analíticos da ciencia, concibiu un evolucionismo non mecanicista, segundo o cal o universo está animado por un ‘impulso vital’, fonte orixinaria de vida. Por consecuencia desta concepción, entendía que o espírito e a materia son dous momentos dun mesmo movemento de creación e de recaída. O método correspondente a esta doutrina é unha certa forma de intuición metafísica, que describiu como unha especie de simpatía intelectual, que transporta ao interior das cousas, por oposición á intelixencia que as fai coñecer por fóra. O conxunto do seu sistema filosófico está exposto nas seguintes obras: Essai sur les données inmédiates de la conscience (Ensaio sobre os datos inmediatos da consciencia, 1889), Matière et mémoire (Materia e memoria, 1896), L’évolution créatrice (A evolución creadora, 1907) e Les deux sources de la morale et de la religion (As dúas fontes da moral e da relixión, 1932). Foi membro do Institut de France (1901) e da Académie Française (1914). Obtivo o Premio Nobel de Literatura (1928).

Cronoloxía