Temas
Semanario humorístico fundado e redactado por Celso Baladrón Sanz e editado en agosto de 1926 en Verín. No seu primeiro ano de edición realizou poucas entregas e a partir do ano 1927 iniciou unha segunda época.
Semanario satírico que se editou en Lugo a comezos do s XX. Fundouno Ildefonso Fernández Vivero.
Semanario publicado en Vigo a partir do 1919. Voceiro semanal do “Ateneo Sindicalista de Vigo, de la Federación Local de Tui y portavoz de la CNT de España”. Tivo unha segunda etapa entre maio e agosto de 1922, en que exerceu como voceiro da CNT da provincia de Pontevedra, substituíndo ao periódico Despertad!, editado polos membros do grupo libertario de idéntica denominación. Deixou de editarse en Vigo por acordo do 1º Congreso da CRG, celebrado nesa cidade en agosto de 1922, e trasladouse á Coruña como voceiro da Confederación Galaica da CNT.
Semanario editado en Vigo a partir de 1867 e que cesou aos dous meses. Fundado e dirixido por Pascual Ruíz Enríquez, participaron na súa redacción Luís Taboada Coca e Xoán Neira Cancela. Como publicación humorística algunhas das súas críticas e ironías motivaron o seu peche e o posterior desterro do director.
Semanario británico fundado en 1791 por W. S. Bourne. Xurdiu como un dominical agresivo que desde mediados do s XIX mantivo unha posición crítica co goberno, defendendo a liberdade de prensa e cubrindo aquelas informacións máis polémicas. De tendencia liberal tras ser adquirido por David Astor (1948), a aparición de sucesivos competidores rematou coa súa compra por parte de The Guardian (1993). Dirixido por Roger Alton (1998), inclúe unha serie de coidadas seccións de política internacional e colaboracións críticas e literarias.
Semanario aparecido no concello de Riotorto entre os anos 1906 e 1917.
Semanario publicado en Ourense a partir de 1903. Cesou ao redor de 1908. Subtitulado “Semanario político” e dirixido por Xulio Carballo, foi o primeiro órgano republicano co que contou a cidade. Incluíu información política e de carácter local. Posiblemente tivera unha segunda época en 1907 e unha terceira en 1919, dirixido por Eduardo Barriobero. Nesta última, editado nos obradoiros de Poza Cobas, funcionou como voceiro do Centro Obrero de Ourense.
