Temas

Dinastía india establecida ao comezo do s IX no Bundēlkhand (India Central), con capital en Mahobā e despois en Khajurāho. O seu período máis brillante comprende os ss XI e XII. No s XIII someteuse á vasalaxe de Delhi.

Reino independente xurdido en Al-Andalus no s XI, despois do desmembramento do Califato de Córdoba (1017-1023). Ata 1036, o seu goberno foi exercido por Ya‘ĩš ibn Mu ḥ ammad ibn Ya‘īš e posteriormente pasou a mans da familia dos Banū ḏ ī-l-Nūn. Con Ya ḥ yà ibn Ismā’īl al-Ma‘mūn (1043-1075) alcanzou o máximo esplendor, coa anexión da Taifa de València (1065), a conquista de Córdoba (1074) aos abbaditas de Sevilla e a garantía da neutralidade cristiá nos asuntos da Taifa. O seu neto e sucesor, Ya ḥ yà ibn Ismā’īl ibn Ya ḥ yà al-Qādir (1075-1085), non puido manter os dominios. A pesar do intento de manter a independencia por parte do pobo, a capital e unha boa parte da Taifa foron anexionadas a Castela en 1085.

Reino máis setentrional dos tres en que se dividiu o Imperio Chinés no s III. Durou de 220 a 265 e Loyang foi a súa capital.

Dinastía lituano-polaca que reinou en Lituania e Polonia (1386-1572), Hungría (1440-1444 e 1490-1526) e Bohemia (1471-1526). Foi inaugurada polo gran príncipe lituano Jogaila que, ao facerse cristián, tomou o nome de Ladislau II e accedeu, polo seu matrimonio coa Raíña Eduvixe, ao trono de Polonia. Os seus dominios estendéronse practicamente do Mar Báltico ao Mar Negro, e durante o reinado do seu fillo Ladislau III, elixido rei de Hungría, chegaron ata o Mar Adriático. A dinastía extinguiuse coa morte de Sexismundo II Augusto en 1572.

Dinastía que rexeu o territorio homónimo. O seu xenearca foi Conrado de Bentelsbach , que edificou o castelo de Wirtinisberg ou Württemberg (1083?), preto de Stuttgart, converteuse no conde Conrado I de Württemberg. Os seus descendentes ampliaron o territorio que en 1480 se dividiu nas liñas de Württemberg e Montbéliard, unidas de novo en 1593. En 1797 coa morte do duque Federico Uxío I de Württemberg formáronse cinco liñas.A quinta liña recibiu ao morrer o Rei Guillerme II os dereitos reais.

Dinastía hindú que reinou en Bengala entre os ss VIII e XII. O seu fundador, Gapala, chegou ao poder nun período de anarquía. Foron reducidos polas dinastías dos Sena e Gāhadavāla. Os monarcas máis importantes desta familia foron Devāpāla (s IX) e Rāmapāla (s XII).

Dinastía tokharia establecida en Bactriana no s I fundada polo soberano Kujulakasa, que se enfrontou aos partos e conquistou o val de Kābul, Kāpīsā cara a 50 e Gāndhāra cara a 65. O seu fillo Vimakathpisa estendeu os seus dominios cara a rexión de Punjab e mantivo contactos con China e co Imperio Romano. O principal soberano da dinastía foi Kanishka que, entre 123 e 153, ampliou os seus dominios cara a Asia central e   India setentrional, e favoreceu a expansión do budismo.

Reino escoto fundado no s VI, na costa occidental de Escocia. Deu orixe ao reino de Alba e, máis tarde, ao de Escocia.

Dinastía real francesa, da rama dos Capetos, que reinou en Francia de 1498 a 1515, con Luís XII, e constituíu a primeira dinastía dos Orléans. Denominouse tamén de Orléans.

Dinastía de financeiros xudeosuízos establecidos en EE UU a mediados do s XIX. O fundador da estirpe foi Meyer Guggenheim (1828-1905), quen, tras emigrar a EE UU, fundou a American Smelting and Refining Company. Dos seus membros destacaron os seus fillos Solomon R. Guggenheim (1861-1949), fundador Guggenheim Museum de Nova York e Simon Guggen-heim (1867-1941); e a súa neta Peggy Guggenhein (1898-1979), coleccionista de arte e mecenas de artistas, entre outros, Jackson Pollock, Hans Hofmann e Max Ernst.